Kinderen helpen kinderen

 De organisatie, kinderen helpen kinderen, die werkzaam is in Pakistan bracht een bezoek aan de leerlingen van het zesde leerjaar van onze school.


Vandaag konden we genieten over een prachtige uiteenzetting over het land Pakistan.

Zo maakten we kennis met het klimaat, de leefomstandigheden, de klederdracht en de gebruiken in dit land.

Je ziet zelf wel op de onderstaande foto's dat de leerlingen actief betrokken werden en geboeid zaten te kijken en te luisteren.
Zo konden ze ervaren dat de kinderen in Pakistan niet alle rechten krijgen waarop ze "recht" hebben.   

Ondanks alle hulp die er al gegeven wordt, leeft een groot gedeelte van de Pakistaanse bevolking nog in bittere armoede. Er is nog steeds een groot tekort aan scholen, studiemateriaal en medische voorzieningen.

EURO COMITE vangt vooral kinderen op uit steenbakkerijen en tapijtweverijen en geeft hen gratis onderwijs om zo de kinderarbeid aan banden te leggen.

Herdenking Wereldoorlog I

Een belevenis om nooit te vergeten

Enkele maanden geleden kreeg ik van Sofie Hedebouw  (lid van het oudercomité en werkzaam voor de Provincie West-Vlaanderen) de vraag toegespeeld of ik het zag zitten om met een delegatie van een 12-tal leerlingen de herdenking van het jubileum van 100 jaar Wapenstilstand bij te wonen in Brussel.

Onze school zou de provincie West-Vlaanderen mogen vertegenwoordigen. 

Uiteraard beslisten we volmondig om hierop in te gaan. De namen van de leerlingen die meemochten, werden bepaald door de onschuldige "kinder"-hand van meester Jan.

Zondagmorgen 11/11 moesten we dan ook vroeg uit de veren want de trein  van 7.29 naar Brussel Centraal diende gehaald te worden.

Na een korte wandeltocht kwamen we aan het Federaal Parlement waar we na een grondige controle door de metaaldetectoren mochten (de beveiliging hield ons met argusogen in de gaten).

Een supervriendelijke mevrouw gidste ons door de vele gangen naar een deugddoende warme chocolademelk. Ondertussen was Floris als uit onze groep weggeplukt omdat hij zich moest voorbereiden op de bloemenhulde.

Rond kwart voor 10 stapten we via de Koningsstraat richting Congreskolom met daar bovenop het standbeeld van koning Leopold I. Op 11 november 1922 kwam aan de voet van de Congreskolom het Graf van de Onbekende Soldaat, met de eeuwig brandende vlam.  

In 1922 werd er op vijf verschillende militaire begraafplaatsen een doodskist opgegraven van een gesneuvelde Belgische militair van wie de naam en de militaire graad onbekend waren. Op die begraafplaatsen waren militairen begraven die gesneuveld waren tijdens de Eerste Wereldoorlog bij gevechten in Antwerpen, Luik, Namen, aan het IJzerfront en in de zone van het bevrijdingsoffensief in Vlaanderen. De vijf lijkkisten werden overgebracht en opgebaard in het spoorwegstation van Brugge.

Op 10 november 1922 werd de Bruggeling en oorlogsinvalide (hij was blind uit de strijd gekomen) Raymond Haesebrouck naar het station gebracht. Generaal Vincent Joseph Ghislain de Longueville vroeg aan de veteraan om een van de vijf kisten aan te duiden. Haesebrouck koos de vierde kist. Vanaf dan was die het symbool voor al diegenen die zich opofferden voor het Belgische Vaderland en begraven liggen onder een naamloos kruis. De overige kisten werden herbegraven op het militair kerkhof van Brugge.

Op deze plaats vond de plechtigheid plaats waarbij de koning en de koningin aanwezig waren.

Indrukwekkend, om nooit te vergeten want je maakt het maar 1 keer in je leven mee om hier aan deel te nemen.

De optocht van de oorlogsveteranen roept heel veel respect van ons op. Alsook de veelzeggende boodschap van onze koning. Na de bloemenhulde van allerlei prominenten en de kinderen van elke provincie met onze Floris erbij het loslaten van de vredesduiven kregen we de kans om zelf een roos neer te leggen aan de voet van het monument.

Na deze ingetogen en memorabele viering keerden we terug naar het Federaal Parlement waar we konden genieten van een lekkere broodjeslunch.

De namiddag werd gevuld met een evocatie over WO I door studenten van Vives Torhout, een  voordracht over "Kinderen tijdens de oorlog" en konden de kinderen vragen stellen aan een oorlogsveteraan.

De activiteiten werden afgesloten met een carrouselschrijfgesprek waarbij de kinderen een eigen mening, gevoel over een idee of gedachte i.v.m. vrede en oorlog mochten uiten. En ... niet te vergeten het heerlijk stukje brownie dat de kinderen onder de neus geschoven kregen.

Moe maar voldaan en zeker met het idee van "DIT VERGEET IK NOOIT"  stapten we d trein op richting Loppem.

Hieronder vind je nog een impressie van onze supertoffe en onvergetelijke dag.
De afwezigen hadden ongelijk.

 

Brugge, die scone

Toen ik deze morgen opstond, zag de hemel er maar grijs uit.

Dat voorspelde niet veel goeds.

Maar we zijn geen watjes en daarom sprongen we met volle moed de fiets op.

Na wat puffen en zweten, de ene al meer dan de andere, "parkeerden" we onze fietsen aan het Oud Sint-Jan. Dit werd onze uitvalsbasis om Brugge a.h.v een fotozoektocht te verkennen.

In groepjes o.l.v. een opa, een oma, mama's en papa's trokken we de  stad in om enkele bezienswaardigheden van nader bij te bekijken.

Zo werden de Burg, de Heilige Bloedkapel, de Rozenhoedkaai, de Onze-Lieve-Vrouwekerk, de markt met het belfort en het standbeeld van Jan Breydel en Pieter de Coninck, de Vismarkt en het Huidevettersplein, ... bezocht en met een woordje uitleg van de begeleidende "gids" konden de leerlingen de vragen oplossen. Ondertussen kregen we een paar kortstondige maar toch heftige regenbuien te verwerken. Maar dat kon ons niet deren.

Helaas was de tijd tekort om het volledige parcours af te leggen want we hadden om 11 uur een afspraak in het Historium. Daar kregen we een beeld van het middeleeuwse Brugge.

We leerden de schilder Jan Van Eyck, een van de Vlaamse Primitieven,  kennen.

Ook hier moesten de kinderen enkele opdrachten vervullen om het leven van toen wat beter te leren kennen.

Hier en daar hoorden we echter vreemde geluiden. Waren dat knorrende magen ? Tijd voor onze lunch. Met een drankje en onze broodjes erbij in de picknickruimte van het Historium verdween het hongergevoel in geen tijd.

En ja, we hadden wat speling over voor een verrassing. Via een zijsprongetje langs de Noordzandstraat passeerden toch wel aan Da Vinci zeker. Wie zin had, kon hier smullen van een lekker ijsje.

Hierna trokken we terug naar het Oud Sint-Jan voor de tentoonstelling "Mummies in Bruges".

Met Dummie, de mummie, tuimelden zowat een 5000 jaar terug in de tijd toen de doden nogal "ingewikkeld" waren. We maakten kennis met canopen, hiërogliefen, piramides, het mummificeren, sarcofagen en nog heel wat interessante kenmerken van de Egyptische samenleving.

Hieronder vinden jullie wat sfeerbeelden van deze leerrijke dag.

Ik hoop dat jullie ervan genoten hebben en de verwerking en het vervolg gebeurt in de klas.

En nogmaals bedankt aan de bereidwillige ouders en grootouders die voor ons klaarstonden voor deze geslaagde dag.

   

Jep, het is gelukt

Hallo zesdeklassers en sympathisanten,

Het is er eindelijk van gekomen. Een eerste foto en een eerste artikeltje. By the way ... na veel zwoegen en zweten, want ik kreeg de foto maar niet op de blog.
De foto werd trouwens woensdag genomen tijdens de dag van de sport. De leerlingen mochten op die dag in de uitrusting van hun favoriete sportclub naar school komen. Zo zie je maar dat we in 6B een heel gamma aan sportclubs hebben gaande van voleybalfanaten, sportieve sjotters (leve SV Loppem), hockeygirls, danseressen, balletswingers, amazones (gelukkig zonder paard) en ga zo maar door.
De lenigheid van sommigen stroomt eraf.

Na die eerste weken moet ik vaststellen dat ik toch wel opgescheept zit met een toffe bende waarin heel wat potentieel steekt. Het belooft dus een superleuk en uitdagend jaar te worden. Aan jullie 6B'ers om het waar te maken. Ik verwacht veel jullie.

Deze week zullen we eens kijken hoe zwaar jullie wegen (nee, niet letterlijk uiteraard) maar wel figuurlijk door een aantal LVS-testen.
Er staat ook een toetsje van hoofdrekenen gepland (trouwens niet vermeld in het agenda omdat het eigenlijk om parate kennis gaat vandaar).

Op het einde van de week trekken we in de richting van de stad Brugge met zijn roemrijke verleden.
Daar zullen we kennis maken met enkele historische gebouwen a.h.v. fotozoektocht en andere leuke activiteiten. Hopelijk is het dan mooi weer.
Je mag hiervan een verslag verwachten op de blog, alsook over de lottrekking voor de Plechtigheid van 11 november in Brussel.

Groeten,

meester Chris

En hebben jullie ook de groene kikker gevonden in de vorige fotoreeks ?

Een laatste verslagje van onze week Vredesklassen.
Er zijn kinderen die echt grenzen verlegd hebben. Die het aangedurfd hebben om het hele hoogte parcours af te leggen met de nodige aanmoedigingen, hé Odille. Die het toch maar volgehouden hebben om 4 dagen weg te zijn van het veilige nest.

Fris en monter, opgewekt en blij stonden we met trompetgeschal op. Voor de laatste keer ontbijt en picknick klaarmaken. Valiezen vullen , kamers opruimen, .... .

Op onze laatste dag maakten we onder alweer een stralende zon een speur- en fotozoektocht op de Ieperse vestingsmuren. Zo weten we ondertussen onder leiding van Siper dat de meest voorkomende varen op de vesten de muurvaren is, dat de verdedigingsmuren een Vaubanontwerp hebben, dat er maar 7 huizen in de hele stad Ieper de eerste wereldoorlog overleefden, ... .

Hierna sprongen we onze fiets op om naar het domein Palingbeek te rijden.
Na het verorberen van onze lunch wandelden we naar de site waar de landart-installatie.

"Het hart van de installatie is een platform waarop de sculptuur Coming World van Koen Vanmechelen wordt gepresenteerd. In de gietvloer van het platform werd de recentere wereldkaart geëtst. Het reusachtige ei van beton, metafoor voor een wereld die altijd groeit en in beweging is, ligt stil en doet ons reflecteren over de essentie van het herdenkingsproject: herdenken, verbinden, reflecteren en helpen. De zeshonderdduizend beeldjes liggen uitgelijnd rond het platform in de vorm van het Pangea, de wereld zoals die 225 miljoen jaren geleden uit slechts een continent bestond. De beeldjes waaieren als een massaal menselijk schild uit in de zone van het niemandsland en vormen daar een symbolische barrière op het terrein waar honderd jaar geleden, vier jaar lang, onmenselijk leed dagelijkse kost was. "     

Vervolgens werden we gastvrij ontvangen door 2 medewerkers van Astrolab Iris. Zij brachten ons heel wat kennis bij over de ruimte, ons zonnestelsel en de planeten, hoe lenzen gemaakt worden, wat een spiegeltelescoop is, enzovoort.

Er werd een waterraket afgevuurd en we kregen de kans om door middel van de ruimtetelescoop zonnevlekken te observeren.

Nu restte er alleen nog maar de fietstocht naar ons verblijf. Daar stond de vrachtwagen al te wachten om de fietsen naar Loppem te brengen.

De kinderen werden opgehaald door de bereidwillige ouders (nogmaals dank hiervoor). Dank ook aan de papa van Pepijn en enkele ouders om de lading fietsen uit te laden.

Supertevreden over het hele verloop van de Vredesweek, de toffe groep, de geslaagde activiteiten reed ik met een voldane glimlach naar huis, weliswaar met een rode kleur op armen, benen, neus en nek.

Ik zag dat het goed was geweest. Op naar de volgende vredesklassen ..............

⟳

Hieronder vind je de laatste foto

reeks.